سلام صداجان...

شرمنده به خاطر اين همه بي معرفتيم...

به نظر من ، اين عكس شايد بيشتر جنبه ي هنري داشته باشه ، ولي يه چيز رو به راحتي ميشه ازش فهميد...

ما ، ديگران رو گاهي از نزديك ميشناسيم و گاهي از دور...

از دور ، مهربان و صادقند ، ولي وقتي داخلشون ميشي، گرگي در وجودشون هست كه حاضره همه چيتو بدره‏ ، اونوقته كه ميشه چهره ي رياكارانه شون رو درك كني و بفهمي كه چه باطن پليدي دارند...

به نظر من ، همون ظاهر و باطن آدم هاست...

گل گوشت خوار،از دور خوشرنگه، ولي وقتي حشره ي بيچاره بهش جذب شد، اون موقع باطن مرگ آورش رو درك مي كنه...

هستند ادمهايي كه به نظر عبوس و غير قابل نفوذند ولي دلشون يه دنيا پاكي و مهره...

دعا كن ، ظاهرمون ، آيينه ي درونمون باشه ...

صفاي قلمت ... ياحق!