يا هو...دوباره سلام همسفر.اينم هديه امروز: نگارا،خوار مگردان كبوتري را كه به هواي دستيابي به دانه اي،دست از آسمان ها كشيده،همان مرغ مهاجري كه طناب گناه،بال هايش را بسته. مهربانا،دست هاي سنگين شكنجه ات را،تازيانه وار،بر صورت كوچكم نتازان.حتي اگر خشمت،نسيم گونه باشد،براي قاصدكي همچون من،طوفاني دهشتناك خواهد بود. به اميد مهرت اي ساقي،اي نهايت آرزوي كساني كه هر چه در جامشان بريزي،شراب مي دانند. (با الهام از دعاي ششمين روز مهموني.).مي خوام بگم چي فهميدم اما اون چيزي كه مد نظرته،از عنواني كه انتخاب كردي،به راحتي استنتاج ميشه.نبايد به هر چيز،از پشت عينك عادت نگاه كرد.هر چيزي كه ما مي بينيم،دقيقا همون چيزي نيست كه مي بينيم.از لطفت هم تشكر مي كنم.التماس دعا.ياعلي...